The Indian Time

Zoo weer een nieuw avontuur!

We zijn woensdag vertrokken uit Chennai en aangekomen in Auroville. Het is een stuk luxer...! Een hele tegenstelling dus.
We zitten in het guesthouse bij Camille, we hebben lekker de ruimte en beginnen al aardig te wennen!

Gister hebben we kennis gemaakt met de medewerkers van de organisatie Bless (een N.G.O), een bezoek gebracht aan onze stageschool en een theaterstuk bekeken, gemaakt door een Nederlandse vrijwillegster en kinderen van de open school (drop-outs). Deze activiteiten zouden normaal in een ochtend gedaan kunnen worden, maar hier zijn we er met reizen en wachten (!!) van 9.30 tot 21.00 (of later) zoet mee geweest :) Dat is wat ik bedoel met mijn titel, Indian Time.. Alles gaat hier zijn gangetje, afspreken om half 1, betekend dat kwart voor 1 oke is. Om hald 5 naar huis gaan, kan ook om half 8 naar huis gaan zijn.. Daar moeten we nog wel even aan wennen, maar het heeft ook wel iets leuks :) Geen stress in elk geval haha!!!

Gister zijn we op de stageschool geweest om afspraken te maken. Camille was mee, die ons begeleid in India en Santosh, onze tolk. Alles wat Camille al had afgesproken, bleek nu nog een keer besproken te worden!! Gelukkig hadden we tijd genoeg.. Uiteindelijk hebben we voor de eerste week goed afspraken kunnen maken! Wij komen rond half 11 aan (school begint om 9u, maar eerder kunnen wij niet vertrekken vanuit Auroville, vanwege andere vrijwilligers) en gaan de eerste week kijken hoe het systeem daar op St. Philomena in elkaar zit en daarna 3 lesuren per dag geven. Ik ben heel benieuwd!!!!

Op de stageschool wilde ze het liefst dat we traditionele kleding dragen, het liefst een sari (een kort bloesje, met daaromheen doek als een soort jurk). Dit schijnt erg onhandig te zijn om te dragen. We hebben er 1 dag per week van kunnen maken, we mogen zelf weten welke dag (wat een afspraak he). De andere dagen dragen we een Churidar, een broek met een soort jurk eroverheen en een sjaal.
Dat zorgde dus voor een activiteit voor vandaag! We zijn op zoek gegaan naar kleding. Er is echter weinig ready made kleding.. Dus nadat we het echt niet konden vinden, zijn we stoffen uit gaan zoeken en hebben die naar de kleermaker gebracht. stoffenwinkels en kleermakers zitten echt overal!! De maten worden opgemeten en met, voor ons ouderwetse, naaimachines maken mannen de kleding op maat! Ideaal! Wel moeten we erop wachten, onze sari is over een paar minuten klaar (als het goed is!!!!) en de churidads kunnen we zondag ophalen.. Ik ben erg benieuwd!! Ik denk dat het heel mooi gaat worden en ik hoop maar dat de maten kloppen ;)

Zelfs het shoppen gaat hier dus langzaam.. De stoffen uitkiezen was al moeilijk! Er zijn er zoveel en zoveel mooie en dan ook nog in verschillende prijsklasse....
Op zoek naar internet, kwamen we bij een high speed internetcafe.. Ook die speed is absoluut niet high!

Verder is er nog steeds veel te zien en te leren over India!! We leren steeds meer wat hier de gewoonten zijn, we eten met onze handen en lopen vanaf maandag dus ook in Indiase kleding.. Wat er dan nog echt anders is, is de huidskleur. Ik heb echt nog nooit zovaak en zoveel gedacht aan de invloed van een huidskleur.. We worden overal aanbeden.. Heel raar en ik ben bang dat het zo blijft.

We zijn gisteren nog even rond gaan lopen in het dorpje waar de stageschool, St. Philomena staat. Vele huis-hutjes. De meeste waren erg vriendelijk en gastvrij! We werden meteen uitgenodigd om ergens te lunchen. na even twijfelen, zij we ingegaan om het aanbod. Een erg leuk huisje, knus en kleurig, met TV. We hebben gegeten met onze handen en de vrouwen die ons meenamen hielpen ons en lachten :) Ik vond het wel een leuke ervaring! We kregen een stip op ons voorhoofd en ze wilden met ons dansen en op de foto. Erg leuk, maar ook wel raar. In Nederland is het helemaal niet zo en soms is het ook moeilijk om hier 'nee' te zeggen. Het kan dan als belediging ervaren worden.

Tot nu toe vind ik het super, ik doe nog steeds veel nieuwe indrukken op, voel me al meer thuis hier en straks ook met de kleding!!

Ik hoorde dat Indiers niet zo snel aangaven als iets verkeerd is, maar dat heb ik tot nu toe heel anders ervaren! In de bus werd mijn shirtje goed getrokken, Renee moest gaat hals meer bedekken en in de tempel werden we erop gewezen dat we de schoenen niet in de hand mee mochten nemen naar binnen en dat we met de klok mee moesten lopen.. Dat is wel heel fijn! Zo weten wij in elk geval een beetje wat mensen van ons verwachten en kunnen wij ons in zekere zin aanpassen.

Ik krijg steeds meer zin in de stage! Met de kinderen zal het vast goed gaan, ook hebben groep 8 (12-13 jaar, ze beginnen een jaar later op de basisschool) en die spreken al redelijk Engels. Wel ben ik benieuwd naar het lesgeven, de leerkrachten en de communicatie..

Wij gaan zo de sari ophalen en eens proberen hoe je het aan kan doen! Ik hoorde al dat we het niet moesten dragen als we haast hebben. Als ik me verslaap, weet ik dus dat ik die dag geen sari aan moet doen :D

Wordt vervolgd....

Liefs xxxx