No Problem!

De vorige keer had ik net een heel bericht geschreven, werd mijn internet afgesloten!! Grrrr!! Ik heb dus ook niet betaald en ben weggegaan... Later werd Annejet erop aangesproken om voor mij te betalen, terwijl hij mij duidelijk zag weglopen... Zo gaat dat vaker hier..
Gelukkig heb ik een nieuw internetcafe gevonden :D En mijn vorige stuk is op mijn beheerpagina bewaard gebleven :D Joehoee!

Maandag zijn we naar St Philomena gegaan, een meisjesschool in Cuddalore. Hier zouden we onze stage gaan lopen, met de nadruk op zouden...
Toen we aankwamen werd al heel snel duidelijk dat er ALLEEN in Tamil lesgegeven wordt... Er was een tolk meegegaan voor eventuele moeilijkheden, maar nu bleek eigenlijk dat hij vrijwel alle lessen moest vertalen. Het kwam er op neer dat als wij lessen zouden geven, wij het zouden voorbereiden en daarna onze tolk voor de klas zou staan! (dat werd niet gezegd, maar zo voelde het wel)
De kinderen kinderen en de leerkrachten spreken vrijwel geen Engels... Van tevoren was alles mogelijk, konden we in het Engels lesgeven en was alles: No problem!

Echt heel jammer.. Maar we concludeerde de eerste dag al dat het niet mogelijk was om op deze school les te geven in het Engels.
Het was wel een beetje een teleurstelling...

Gelukkig hebben we met Camille meteen gesproken over andere opties. We hebben nog een afsluitende activiteit met de kinderen op St. Philomena gedaan; Hoofd, schouders, knie en teen, doet het altijd goed!!!
Daarna zijn we op bezoek gegaan bij andere scholen en hebben we gesproken met de directeuren (die bij ons op bezoek kwamen, ideaal!), die erg enthousiast waren!! Dat was heel fijn. Wel werd op alle vragen het antwoord: ' No problem!' gegeven haha. Alles leek daardoor erg ideaal. Gelukkig konden we met eigen ogen zien wat wel en niet mogelijk is!

We hebben er nu voor gekozen om op een school in Pondicherry les te geven, waar alle lessen in het Engels gegeven worden. Het is wel een opluchting dat we zo snel een andere school hebben gevonden, die erg leuk is!! Het schoolgebouw is erg armoedig, lees: de buitenmuren staan er, en een deel is overdekt door een soort van afdak gemaakt van golfplaten, klassen worden van elkaar gescheiden door houten schotten. Maar.... De kinderen spreken goed Engels, waren erg geinteresseerd en de leraren waren allemaal erg enthousiast en gastvrij! Ik ben heeel benieuwd!!! Het voelt in elk geval wel goed!

De eerste week van orienteren is dus wat anders verlopen, maar is wel leerzaam geweest.

Er wordt volgende week feest gevierd in (Zuid)India, Pongal, oogstfeest!
Vandaag hebben we het gevierd op een schooltje in Auroville. Erg leuk!! Er werd Pongal rijst gemaakt, rijst met iets zoets erin (iets te zoet haha). Kinderen kwamen allemaal samen in een lokaal, alle bankjes werden opzij gezet, handen werden gewassen en uit een bakje gemaakt van bladeren, aten we zoete Pongal rijst. Iedereen kreeg een stip op zijn voorhoofd, witte (met een beetje rood) voor jongens en rode voor meisjes.
Dit is slechts een klein deel van de tradities rondom Pongal. Het echte feest is maandag, dinsdag en woensdag. Elke dag heeft zijn eigen rituelen. De laatste dag worden alle koeien mooi gemaakt, hoorns worden geverfd en er worden soms belletjes aangehangen. Alle koeien worden verzameld en na een kanonschot is het de bedoeling dat ze op hol slaan en door het dorp heen rennen! Ik ben benieuwd...... Wij gaan in elk geval kijken!!!!

Ondertussen leer ik steeds meer over de tradities en religie, erg interessant en leuk. India is een land van tradities!!
Er zijn zoveel tegenstellingen met de Nederlandse cultuur.. Wat bij ons netjes is, is hier niet netjes en andersom! Jongens hangen hier om elkaar heen, mensen eten met de handen, mensen laten gewoon boeren wanneer dat nodig is, met de ene been gekruisd over de andere been is niet netjes voor vrouwen in het openbaar, enz.

De Indiase kleding zit prima. Ik voel me nu meer op mijn gemak op straat! Wel wordt er af en toe iets rechtgetrokken aan de kleding haha. Maar mensen waarderen het wel dat we er op de Indiase manier bijlopen. De sari is echter een ingewikkelder verhaal, letterlijk en figuurlijk haha. De 7 meter stof moet om je heen gewikkeld worden op een speciale manier.. Eronder zit een bloesje wat nog korter is dan de korte truitjes die ik vroeger graag wilde hebben!! Een blote buik is blijkbaar anders dan blote schouders en hals...

Ik heb het naar me zin!
Maar we letten nog steeds wel op de gezondheid hoor :) Het eten blijft soms moeilijk, net als het drinkwater. Maar het gaat prima, af en toe gewoon even logisch nadenken met bepaalde handelingen. En op blote voeten lopen we alleen in de buurt van ons huisje en in gebouwen waar het moet en het schoon is!! ;)

Nog een ding.. We zitten vlakbij het strand! Heerlijk...! Wel kan ik moeilijk lang stilliggen in de zon haha.
Wel is het raar dat als je de hekken van het stand (auroville beach) binnenloopt, er (vrijwel) alleen maar blanke mensen rondlopen.. Het lijkt net of we niet in India zijn.. Er lopen wel een paar Indiers over strand, om iets te verkopen of mensen te bekijken in zwemkleding, voor hen heel ongewoon en interessant blijkbaar haha.

Liefs xx