Verbazingen....!! - Reisverslag uit Auroville, India van Milou Verbraak - WaarBenJij.nu Verbazingen....!! - Reisverslag uit Auroville, India van Milou Verbraak - WaarBenJij.nu

Verbazingen....!!

Door: Pondicherry

Blijf op de hoogte en volg Milou

04 Februari 2007 | India, Auroville

Weer een week voorbij… Dit zou een volle week zijn, maar maandag werd gezegd dat we dinsdag vrij hadden. Zo gaat dat dus hier haha. Een dag van tevoren krijg je mededelingen voor de dag erna!

Deze week weer veel lessen gegeven. Het onderwijssysteem is wel echt heel anders. Ik blijf me verbazen over de manier van werken en de omgang met de kinderen.
Het was dan ook wel heftig om te zien dat kinderen gestraft worden met een lineal, omdat ze fouten in het huiswerk hadden gemaakt. Ook het leven van de bevolking is heel anders…. Het is een land met vele tradities, veel feesten en ook vele nare gebeurtenissen.

Toen wij woensdag weer op school kwamen, bleek een vrouw zichzelf in brand te hebben gestoken....... Het was een moeder van een kind bij ons op school, uit de lagere klas. Zo bizar!!! Iedereen wist het al en er werd heel luchtig over gesproken. Een meisje uit standard 7 moest een beetje huilen, het bleek haar tante te zijn. Leerkrachten gaven haar een klopje op haar schouder en dat was het... Ze moest naar de les gaan en werd niet meer over gesproken!!!!!!!! Ik vond het zo raar en moeilijk.... Door de reactie van de leerkracht, wist ik niet goed wat ik moest doen. Moest ik haar gevoel ook ‘negeren’ of erover praten…? Zij gaan hier heel anders om met gevoelens.
De vrouw is overleden.... Het hele verhaal eromheen is nog steeds onduidelijk, maar het is duidelijk dat er familieproblemen waren. Ongeschoolde mensen hebben hier vaak problemen, mannen werken niet, drinken veel, slaan hun vrouw en een vrouw heeft geen leven. Een vrouw kan niet scheiden van haar man en ook niet terug naar haar ouders, dat zou een schande zijn voor de familie. Tradities..
Een vrouw kan dan een rot leven hebben of zelfmoord plegen...................
Dit was wel heel raar om zo dichtbij mee te maken. Ik had al wel over dergelijke tradities en problemen gehoord, maar om het echt zo mee te maken is het toch wel heel anders. De verhoudingen tussen mannen en vrouwen zijn heel anders.

Daarna gaf ik wiskunde en ik had al het idee dat kinderen niet alles snapten.. Toch moesten ze winst of verlies van 'bedrijfjes' uit gaan rekenen.. Dit lukte natuurlijk alleen bij een paar leerlingen.. De vakdocent van maths zou huiswerk controleren en ik zou verder werken aan de stof. Elke rij moest om te beurt de notebooks inleveren met daarin het huiswerk. Als zij het nagekeken had, moesten de kinderen die fouten hadden gemaakt naar voren komen..... Ze moesten de handen naar voren doen en er werd keihard met een (punt van een) lineaal op de vingers geslagen. ZOOO verschrikkelijk.. Per rij moesten ze komen. Vreselijk om te zien en te horen. Die lerares schreeuwde, je hoort een klap, ziet het gezicht van de kinderen en een ongevoelige blik in de ogen van een lerares. Ik kon wel janken! Wilde zooo boos worden, die lineaal pakken en haar zelf slaan.. Maar ik kon niets. Ik kon er niet naar kijken, het niet tegengaan en me niet concentreren op de les. Vind het stom dat ik zelfs tijdens mijn eigen les het slaan dus niet in de hand heb!!!!
Het erge... De kinderen snappen daarna nog niet wat ze fout doen!!! Daar werd totaal geen aandacht aan besteedt. Zo leren kinderen toch nooit iets, ze worden faalangstig, krijgen slagen, maar leren nooit hoe ze dan wel iets goed moeten doen en zullen de lesstof nooit begrijpen.
Door deze voorvallen, is het soms moeilijk om les te geven. Kinderen zijn gewend om op die manier gecorrigeerd te worden. Ik kan daar weinig echt aan veranderen, al zal ik wel bij mijn eigen principes blijven, al is het moeilijk!!

Dit waren wel twee heftige gebeurtenissen op een dag. Gelukkig zijn niet alle dagen zo. Daarnaast is het ook een land vol culturele gebeurtenissen. Vrijdag was er weer een middag met optredens. Camille kwam kijken op de stage en hij zette de gehele school op zijn kop, zonder dat hij het wist. Kinderen dansen in sari, mooi opgetut, er werd gesproken over kinderarbeid, toneelstukjes werden opgevoerd, enz.
Er zijn dus ook veel leuke activiteiten met en voor de kinderen. Mijn groep ging ook een liedje zingen, vonden ze super leuk!! Ze waren verbaasd dat ze allemaal op het podium mochten staan… Normaal mogen alleen ‘de goede’ leerlingen.. Wel waren ze een beetje zenuwachtig en was het liedje heeel kort, maar toch, het was leuk om te zien dat ze het leuk vonden!!!

Verder zijn we gister naar de tempel van Ganesh gegaan, de olifantentempel (geen idee hoe die officieel heet haha). Er staat een olifant buiten de tempel. Mensen geven hem een muntje en dan raakt de olifant hen met zijn slurf aan op het hoofd. Dan ben je gezegend.. Wij hebben dit natuurlijk ook gedaan. Alleen vond ik het wel eng hahaha..

We maken nog steeds veel mee hier. Soms is het moeilijk omdat mensen heel anders denken over het leven. Maar dat is ook erg interessant en leerzaam. Er zijn ook veel leuke gebeurtenissen, de kinderen zijn leuk en ik geniet nog steeds erg van mijn verblijf in India!!

En dan heb ik het goede nieuws voor het laatst bewaard: Mother Theresa English school kan het schoolgebouw afmaken :D De financiering is rond!!!!
Wij hadden voor we vertrokken een rekening geopend en daar hebben vele mensen een bijdrage opgestort! Hartstikke bedankt!!
Nu wij in India zijn en stage lopen, kunnen we goed inschatten wat de school nodig heeft. Nou is het niet zo moeilijk, want de school is gevestigd in een oude motorwerkplaats en er is een nieuw schoolgebouw wat half gebouwd is en afgerond moet worden. De bouw is vanwege financiele problemen stop gezet in November.
Nu is het gehele gebouw afronden best duur.. Wij wilden de school iets geven wat afgerond kan worden. Dus geen deel van een gebouw. Wij hebben ervoor gekozen om de toiletten voor onze rekening te nemen. Hygiene is erg belangrijk, maar hier ver te zoeken! Wij zorgen ervoor dat er een goed toilettenblok komt.
Daarnaast moet er nog een deel van de muren gebouwd worden en er moet een dak op! Camille heeft ons geholpen en ons probleem (eigenlijk het problem van de school) neergelegd bij Zappelin. Vanmorgen hebben we gehoord dat zij een heel groot deel willen financieren!!! Dat betekent dat de school kan verhuizen naar de nieuwe locatie!!!
Nu moet er nog gepraat worden over de praktische zaken, maar de financiering is rond. Echt superr!!! Nu kan de school gevestigd worden in een goed schoolgebouw, met water en electriciteit en goede toiletten.. Ik houd jullie op de hoogte!!

Liefs xxxx

  • 04 Februari 2007 - 14:33

    Gerda:

    Wat een cultuurverschil toch. Al kun je maar een klein beetje doen, milou, dan maak je toch een verschil! En wat fantastisch dat de school afgebouwd kan worden! Petje af!! Hoeveel had je totaal ontvangen?

  • 04 Februari 2007 - 14:35

    Paul:

    Ik wil ook zo'n broek met van die zakken aan... ik bedoel: ik wil ook zo'n olifantenslurf op mijn hoofd!!!

  • 04 Februari 2007 - 14:43

    Gerda:

    nog maar 12 daagjes, paul!

  • 04 Februari 2007 - 14:55

    Jannie:

    Hoi Milou,

    Lees steeds met veel belangstelling jouw verhalen. Ja, het is een heel andere wereld.Fantastisch om mee te maken. Maar soms ook moeilijk, zoals je van de week ervaren hebt. Hoe is het contact met de leraressen?? Kun je hen vertellen hoe het "straffen" in Nederland gaat?? Fijn dat de school afgebouwd kan worden.
    Liefs Jannie

  • 04 Februari 2007 - 15:32

    Paul Verbraak :

    Iedere week staat weer vol verrassingen. Dat van die klas, en andere docenten krijg je toch niet verzonnen. De kinderen kunnen toch ook later blij zijn tijdens de dansjes.. Je doet het goed .

    liefs papa

  • 04 Februari 2007 - 15:48

    Bart:

    Hey hey!
    Heftige dingen hoor! Ik zou dat ook super moeilijk vinden! GEfeliciteerd met de school! Dat is echt heel gaaf!! doeg! x Bart

  • 05 Februari 2007 - 16:48

    Kinley En Frank:

    Pffff wat een verhaal weer. Wat maak je veel mee daar. Echt verschrikkelijk dat we op eenzelfde wereld leven maar dat er dit nog kan gebeuren! We begrijpen volkomen dat dit heel moeilijk voor je kan zijn, omdat je er eigenlijk niets aan kan veranderen!
    Heftig allemaal......
    We denken aan je! Liefs kus kus van ons

  • 05 Februari 2007 - 22:02

    Fons:

    Eind van de week wordt ons door de weerman wat sneeuw beloofd (weet je wel, van die witte koude vlokjes die uit de hemel komen dwarrelen). En dat hebben we hier ook nodig als tegenwicht, omdat anders het klimaatrapport van de VN ons somber maakt. In India is het warm, maar het kan nog warmer. Over relativiteit gesproken. Vroeger bij opa op school ging de lat er ook wel 'ns overheen. Eens, toen een jongen het gevaar zag naderen pakte hij resoluut de stok uit de handen van de leraar en brak hem doormidden. Ongeveer vijftig jaar later (klopt dat pa?) heeft de leraar zich tegenover hem verontschuldigd dat hij hem wilde slaan. Het kan dus nog goed komen, ook in India. En misschien dat jij het een duwtje in de goede richting kunt geven.

  • 06 Februari 2007 - 10:05

    Gerda:

    wat kun je het toch weer mooi zeggen, fons!

  • 06 Februari 2007 - 16:30

    Iris:

    Heej!
    Echt superleuk om je verhalen bij te houden! Wat maak je veel mee zeg! Poeh zou ook niet weten hoe ik op al die situaties moet reageren:S maar gelukkig ook heel veel mooie dingen! staat je goed trouwens, die sari ;)
    heel veel succes daar nog! Kus Iris

  • 07 Februari 2007 - 13:54

    Opa En Oma Wijers.:

























    Lieve Milou. Wat maak je ontzettend veel mee in een week,we staan er versteld van.Wel fijn dat je alle gebeurtenissen kunt bespreken met je lieve lotgenoten. Zo steun je elkaar Fons, die onderwijzer is 100 jaar geworden ! Alles was anders in die tijd. Dag lieve Milou!!




































  • 07 Februari 2007 - 20:08

    Anneke En Hanneke:

    Nou dames, proficiat met het bereikte resultaat!!
    Fijn om te horen.
    Liefs,
    Anneke en Hanneke.

  • 08 Februari 2007 - 11:47

    Marjolein:

    Hey Miloutje,
    Toen ik las van het slaan op de vingers, kreeg ik echt even een raar gevoel, kan mij gewoon niet voorstellen dat je dat zo doet zonder gevoel erbij... dan ben ik toch erg blij hoe wij omgaan met de kinderen in Nederland( al krijgen wij soms misschien iets minder respect terug, haha)... maar echt niet normaal joh wat je daar allemaal meemaakt! echt heel bijzonder! en super dat jullie zoveel geld hebben ontvangen! gefeliciteerd! ze zullen jullie wel erg dankbaar zijn!
    nou zo te horen houdt jij het nog wel even vol daar! haha veel plezier nog!

    dikke kus Marjolein (Vermeulen, voor als je het niet doorhad;))

  • 08 Februari 2007 - 21:27

    Carina:

    Hallo Milou,
    Weer even bijlezen na een klein weekje Nederland (ook mooi) doorgetrokken te hebben. Jij maakt wel enorm veel mee!Het lijkt mij niet altijd even gekkelijk voor jullie.
    Wij willen graag nog aan een toiletpot meebetalen.Wil jij het bankrekeningnummer hiervoor nog eens op je weblog vermelden?Ik kan het natuurlijk ook aan je ouders vragen,maar misschien dat er nog meer mensen zijn die zo traag als ik reageren.Groeten Carina

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: India, Auroville

Milou

Actief sinds 05 Dec. 2006
Verslag gelezen: 77
Totaal aantal bezoekers 19982

Voorgaande reizen:

30 December 2006 - 30 November -0001

Mijn eerste reis

Landen bezocht: